تحقیقات در حوزۀ روابط‌عمومی، نگرشی بیش‌ازحد مثبت نسبت به رسانه‌های اجتماعی دارند. گفتمان غالب در حوزۀ روابط‌عمومی این است که رسانه‌های اجتماعی خوب هستند؛ زیرا به سازمان‌ها در ایجاد فضای گفت­وگو و ارتباط با عموم مردم و همین‌طور مشارکت با آن‌ها یاری می‌رسانند. البته هنوز هم شواهد تجربی در حوزۀ روابط‌عمومی، به‌طور عمده وابسته به مورد بوده،  به محدودۀ سازمانی که کار در آن صورت گرفته، محدود است. من در این مقاله کاربرد رسانه‌های اجتماعی برای‌ حوزۀ عمومی و مردم، سازمان‌ها و روابط‌عمومی را محل سؤال قرار می‌دهم و دربارۀ این بحث می‌کنم که نگرش مثبت اغلب محققان حوزۀ روابط‌عمومی نسبت به رسانه‌های اجتماعی، ریشه در نیازهای این حرفه برای ایجاد مصالحه میان دو هویت روابط‌عمومی  (بلاغی و ارتباطی) دارد. این که آیا شیوه‌های فعلی روابط‌عمومی در رسانه‌های اجتماعی، این دو هویت اصلی را منعکس می‌کند یا خیر و نیز پیامدهای استفادۀ غیرانتقادی از رسانه‌های اجتماعی در حرفۀ روابط‌عمومی، از دیگر مباحث این مقاله است.