آینده پژوهی پرداختن به آیندۀ پرابهام و تلاش برای ساخت آن را سرلوحۀ اهداف خود قرار داده است و بهعنوان دانشی فرارشته ای در نیل به این هدف بزرگ، نیازمند ابزار و امکانات خاصی است. هم اکنون این دانش به شکلی مدون و دارای اصول معرفت شناسی و مبانی محکم درآمده که به تحلیل روندها و معرفی آیندههای ممکن، محتمل و مطلوب می پردازد. بنابراین ضعف شناخت آینده از یک طرف و وقوع تحولات حیرتآور حاصل از فرآیند جهانیشدن از سوی دیگر، لزوم بهکارگیری آینده پژوهی را در همۀ حوزهها از جمله حوزۀ فرایند سیاستگذاری عمومی فزونی میبخشد. سیاستگذاری عمومی یا خطمشی گذاری عمومی شاخهای از دانش را با عنوان علم دولت در عمل تشکیل میدهد که برخی آن را زیرمجموعۀ علم سیاست و برخی نیز علمی مستقل قلمداد میکنند. بهطور کلی سیاستگذاری عمومی، فرایند یا مجموعهای از فعالیتها و تصمیمهای دولتی است که با هدف حل یک مسئلۀ عمومی طراحی شدهاست. استفاده از رویکرد آینده پژوهی در حوزۀ سیاستگذاری عمومی و پیش ارزیابی سیاست ها میتواند نوآوری اثر مورد بررسی باشد. در این مطلب تلاش خواهد شد با نگاهی نقادانه میزان حصول به این هدف بررسی شود
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |